Kamień Pomorski: miejsce spotkań na Pobrzeżu

Tego szukamy w Kamieniu Pomorskim

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Kamień Pomorski praca, Kamień Pomorski, PKS Kamień Pomorski, Kamień Pomorski sanatoria.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Kamieniu Pomorskim, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.

Kamień Pomorski ma za sobą tysiącletnią historię, rozpoczynającą się jako słowiańska osada plemienia Wolinian na wysokim brzegu Zalewu. Już od IX wieku pełniła ona funkcję portowego grodu obronnego, a jej znaczenie znacznie wzrosło, kiedy stała się siedzibą zachodniopomorskich książąt. To właśnie z tego kamiennego grodu naukowcy wywodzą nazwę tego urokliwego miasta.

Położony nad rzeką Dziwną, przy wschodnim ujściu Odry do Bałtyku, Kamień Pomorski oddalony jest o 8 km od morza. Całkiem wyjątkowym miejscem w obrębie terenów miejskich jest również Wyspa Chrząszczewska, która rozciąga się w dorzeczu Dziwny.

Kamień Pomorski to jedno z najstarszych miast na Pomorzu Zachodnim, które swój niezwykły charakter zawdzięcza wielowiekowej historii. Ślady osadnictwa datowane są już ze starożytności, a nazwa miasta pochodzi od ogromnego głazu narzutowego, znanego jako Królewski Głaz, leżącego nieopodal północnego brzegu Wyspy Chrząszczewskiej. Ten majestatyczny głaz związał się nieodłącznie z historią i legendami o mieście. Kamień pełnił niegdyś ważną funkcję jako grod obronny plemienia Wolinian. Odkrycia archeologiczne z ostatnich lat potwierdzają, że już w IX wieku istniał tu gród, a w X wieku obok niego powstało podgrodzie.

Ziemia Kamieńska to niezwykle starożytny teren osadniczy, a miasto ma ponad tysiącletnią historię. W okresie IX-XII wieku Kamień był strategicznym grodem strzegącym drogi wodnej prowadzącej nad Bałtyk. Mieszko I w 967 r. włączył całe państwo Wolinian, w tym Kamień, do Polski. Władcy Pomorza Zachodniego rezydowali na wzniesieniu nad Karpinką, a pierwszym historycznym władcą tych ziem był Warcisław I, który podporządkowany był Polsce i miał tu swoją siedzibę.

W okresie Bolesława Krzywoustego, dzieje miasta są ściśle związane z wydarzeniami tego czasu. Z jego rozkazu w 1124 r. odbyła się misja duchowna, która dokonała chrztu dworu książęcego oraz mieszkańców miasta. To wtedy prawdopodobnie powstały dwa pierwsze kościoły w Kamieniu: świątynia N. Marii Panny i katedra. W tym okresie miasto rozwijało się poprzez rozwijającą się wymianę handlową i kwitnące rzemiosło. Niemniej jednak, miasto wciąż ustępowało pozycji Wolinowi.

W 1124 r. na zlecenie Bolesława Krzywoustego misja chrystianizacyjna pod przewodnictwem Ottona z Bambergu dotarła na Pomorze. W 1140 r. papież Innocenty II ustanowił biskupstwo w Wolinie, a pierwszym biskupem został kapelan Bolesława Krzywoustego, Wojciech. Biskupstwo w Wolinie istniało tylko przez niespełna 36 lat. Zniszczenie miasta przez Duńczyków spowodowało przeniesienie stolicy do Kamienia Pomorskiego w roku 1175. Pomorze, w tym Kamień, było zagrożone częstymi najazdami duńskimi. Podczas walk w latach 1170-1185 miasto i jego okolice doznały poważnych zniszczeń. Bez wsparcia ze strony dworu polskiego, książę Bogusław II poddał Pomorze w 1186 r. pod panowanie duńskie, co oznaczało koniec samodzielności regionu (utrzymało się pod duńskim zwierzchnictwem przez 38 lat). Te wydarzenia negatywnie wpłynęły na dalszy rozwój Kamienia. Miasto straciło swoje wcześniejsze społeczne znaczenie, ale nadal pozostawało siedzibą biskupią, co wpłynęło na odbudowę miasta i powstanie nowych budowli sakralnych.

W 1228 r. dominikanie przybyli do Kamienia, sprowadzeni z Krakowa, co świadczyło o ściślejszym związku miasta z Polską. Najazdy duńskie spowodowały, że księstwo zachodniopomorskie było uzależnione od Danii przez około 50 lat. Pomorze zostało zniszczone przez Duńczyków, ale Kamień zachował swoją pozycję, chociaż nie był już siedzibą dworu książęcego.

W 1274 r. książę Barnim I przyznał mieszkańcom Kamienia przywileje samorządowe. Miasto polokacyjne powstało na miejscu wcześniejszego miasta słowiańskiego i pełniło funkcje handlowe, rzemieślnicze oraz była siedzibą biskupią. W 1308 r. Brandenburczycy ponownie zaatakowali i zniszczyli miasto, spalając je doszczętnie. Katedra legła w gruzach, a liczba ludności drastycznie spadła do 500 osób. Dopiero starania Warcisława IV doprowadziły do wybudowania nowych fortyfikacji oraz stworzenia samodzielnego osiedla katedralnego, obejmującego obszar katedry, dworu biskupiego i kapituły, otoczonego własnymi murami obronnymi.

W dniu 5 stycznia 1274 r. Kamień otrzymał prawa miejskie (lubeckie) od księcia Barnima I. Nowe miasto polokacyjne powstało na terenie wcześniejszego obronnego podgrodzia słowiańskiego, leżącego na zachód od katedry i jej budynków. Nadanie praw miejskich zapoczątkowało nowy etap w rozwoju miasta, który trwał do 1478 r., kiedy to Bogusław X zjednoczył całe Pomorze Zachodnie. W tym okresie główne zajęcia mieszkańców Kamienia to rolnictwo, rybołówstwo, rzemiosło i w mniejszym stopniu handel. Handel głównie odbywał się drogami lądowymi, ponieważ rzeka Dziwna była nieżeglowna. Głównymi szlakami wodnymi, które łączyły Szczecin z Bałtykiem, były rzeki Piana i Świna. Niemniej jednak, dzięki dobrym połączeniom lądowym z nadmorskimi miastami niemieckimi, przez Kamień prowadził szlak handlowy do Kołobrzegu, Słupska i Gdańska. Dzięki temu oraz dzięki przywilejom książęcym, handel w Kamieniu zaczął się rozwijać, a miasto utrzymywało ścisłe związki z Hanzeatyckim Związkiem Handlowym.

Po zniszczeniu grodu przez Brandenburczyków w 1308 r. właściwa zabudowa miasta rozpoczęła się. Całe miasto, wraz z katedrą, zostało spalone w wyniku tego najazdu.

W pierwszej połowie XIV wieku, rozpoczęto budowę murów obronnych w Kamieniu. Wokół miasta wzniesiono osiem wież obronnych, z czego trzy zlokalizowane były od strony Zalewu (wieża rybacka, miejska i maślana). Mur otaczał miasto od strony lądu, a wraz z nim było pięć dodatkowych wież i dwie fosy. Jednakże katedra oraz zabudowania kapitulne nie zostały objęte tymi umocnieniami. Biskup kamieński wybudował oddzielny mur wokół swoich posiadłości. W kolejnych latach w obrębie miasta powstawało wiele budowli sakralnych i świeckich, w tym zabudowania dominikańskie i kościół św. Mikołaja. W XIV wieku wybudowano także ratusz, który służył jako siedziba rady miejskiej, cechów i sądu ławniczego.

W 1637 r. umarł książę Bogusław XIV, a wraz z jego śmiercią wygasła książęca linia Gryfitów na Pomorzu. Szwedzi i Brandenburczycy rywalizowali o wpływy na tym obszarze. Wojna trzydziestoletnia (1618-1648) spustoszyła i zdewastowała całe Pomorze, a także nie oszczędziła Kamienia. Wycofujące się wojska cesarskie spaliły miasto. W wyniku tego, katedra (w tym wieża katedralna) oraz większość budowli kapitulnych zostały zniszczone i częściowo splądrowane. W 1630 r., podczas wojny trzydziestoletniej, miasto zostało zajęte przez Szwedów. Granica między Szwecją a Brandenburgią przebiegała nieco na wschód od Kamienia, zgodnie z traktatem westfalskim.

W 1679 r. Kamień przeszedł pod panowanie Brandenburgii, która wykorzystywała zdobyte terytorium jako bazę rolniczo-hodowlaną. Po 1815 r. rozpoczęła się tzw. "Ostflucht" (ucieczka na wschód), w wyniku której mieszkańcy Kamienia zaczęli masowo emigrować na zachód, a nawet do Ameryki. Mimo to, miasto doświadczyło stopniowego ożywienia gospodarczego, chociaż rzemiosło i rolnictwo pozostawały nadal podstawowymi zajęciami mieszkańców. W latach następnych Kamień cieszył się dłuższym okresem spokoju.

Od 1842 r. Kamień uzyskał połączenie żeglugowe z Szczecinem, a później wybudowano nowoczesne drogi utwardzone prowadzące do Trzebiatowa, Gryfic i Nowogardu. W 1892 r. oddano do użytku tor kolejowy do Szczecina. Pomimo tych infrastrukturalnych inwestycji, rozwój miasta następował powoli. Nawet odkrycie solanek w 1876 r. i budowa zakładu balneologicznego nie przyczyniły się do większego ożywienia.

Po II wojnie światowej Kamień znalazł się w granicach Polski. Odbudowa miasta trwała przez 30 lat. Powstał nowy Kamień, który stał się popularnym celem turystycznym przez cały rok. Turyści podziwiają cenne zabytki, takie jak odbudowany gotycki ratusz w centrum rynku, XVIII-wieczny drewniany budynek, obecnie pełniący funkcję hotelu, oraz fragmenty średniowiecznych murów miejskich z Bramą i Basztą Wolińską. W mieście zachowały się liczne inne historyczne obiekty, szczególnie wartościowym jest kompleks katedry wraz z całym osiedlem katedralnym, które w 2005 r. zostało wpisane na listę pomników historii przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Obecnie Kamień rozwija się jako uzdrowisko, atrakcyjne dla turystów z powodu jego historycznych walorów. Rzemiosło, rybołówstwo i rolnictwo nadal mają znaczenie dla lokalnej gospodarki i rozwoju miasta, wykorzystując naturalne bogactwa ziemi kamieńskiej. Współczesne dzieje miasta zaczynają się w dniu jego zdobycia 5 marca 1945 r.

Sięgnij do Twojego Miasta po:
Informacje
Prognozę pogody
Dane statystyczne